Woensdag, in ABC, probeerde ik aan Joan Didion te denken maar dacht aan Dodie Bellamy. Joan Didion, Dodie Bellamy. Dodie en Didion. DD. Worlds wide apart. Didion: straightness, composure, disinterested interest. Dodie: queerness, abjectie, maximale emotionele betrokkenheid. Desintegratie en whiteness bij beiden. De een afkomstig uit de hogere klasse, de ander uit de lagere. Cruciale zin van Didion uit Los Angeles Notebook: ‘The wind shows us how close to the edge we are.’ Bellamy heb ik niet bij de hand maar ze citeert David Wojnarowicz: ‘Soon these will be all just picturesque ruins.’
